PORADY włosowe u Anwen – Trichotillomania

Anwen,
Jedno słowo, jak w temacie.
Ja, i wiele innych osób z tym musimy żyć. Uwielbiam czytać Twojego
bloga, więc może i dla mnie i takich jak ja będziesz mogła coś poradzić,
a przede wszystkim dać nadzieję że i dla nas coś można zrobić.

M.

MOJA PORADA:

Wiem, że znów poruszam trudny temat, który w dodatku pewnie niewielką część moich czytelników dotyczy (szacuje się, że na Trichotillomanię cierpi ok. 3-5% społeczeństwa), ale nie mogę przejść obojętnie koło takiego maila. Co prawda tym razem niewiele jestem w stanie Wam doradzić, bo nie ma prostego, domowego sposobu by wyleczyć się z tej choroby, ale jedno jest pewne – nie warto jej bagatelizować. Jeśli macie z tym problem to nie czekajcie, tylko udajcie się do psychologa, bo przy pomocy odpowiedniej kuracji TTM jest w pełni uleczalne.

Choroba ta polega na niemożliwości powstrzymania się od wyrywania włosów lub brwi czy rzęs. Jej objawem są więc łyse pola na głowie, które zwykle osoba chora skrzętnie ukrywa przed otoczeniem. Mogą na nią chorować już kilkuletnie dzieci, więc warto zdawać sobie sprawę z jej istnienia.

Jeśli chodzi o przyczyny to według najnowszych badań TTM jest związane z dwoma mutacjami w genie SLITRK1, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo takiego, kompulsywnego wyrywania włosów. Czasem jednak może towarzyszyć ono innym zaburzeniom, depresjom, lękom i stresowi. Osoby z TTM są jednak w pełni normalne i nie powinny bać się iść z takim problemem do lekarza. Nikt tam na pewno Was nie wyśmieje, ani nie będzie się dziwił. 

Czytając informacje na temat Trichotillomanii natknęłam się również na blog jej poświęcony, a w nim na wpis, który być może będzie pomocny M. i innym osobom z tym problemem: http://trichotillomaniak.blogspot.com/2013/12/pomoz-sobie-program-samodzielnego.html ale mimo wszystko namawiam Was przede wszystkim do udania się do lekarza.

Na koniec coś co być może da nadzieję M. o co prosiła w mailu. Jak dotąd poznałam na żywo tylko jedną osobę, która cierpiała na TTM, a przynajmniej jedną, która mówi o tym głośno i się tego nie wstydzi. Pewnie część z Was tym zaskoczę, ale to właśnie Jaga Hupało, którą miałam przyjemność spotkać na warsztatach zorganizowanych przez Philipsa opowiadała nam o tym jak zaczęło się jej zainteresowanie włosami – od kompulsywnego ich wyrywania w dzieciństwie właśnie. Ona jak widzicie potrafiła tę chorobę przekuć na coś naprawdę dobrego. Jestem pewna, że i Wam się uda ją pokonać, a może właśnie również dzięki niej odkryjecie swoje powołanie związane z włosami

Tradycyjnie mam wielką prośbę do Was – moich czytelników. Być może jest tu ktoś, kto ma taki problem jak M. i może jej coś doradzić? Każdy komentarz będzie na wagę złota.